Kubistische woning BAAS architecten

Die ene kavel tussen een woonwijk en een open watergang was voor Inge de kans om terug te keren naar het dorp waar ze opgroeide. Met haar ervaring als architect kwam ze met BAAS Architecten tot een woning in kubistische stijl die de intermediair vormde tussen de wijk en het water.

Om bij de woning van Inge te komen, rijden we door een nieuwbouwwijk met zeer traditionele bouwstijlen. We passe- ren zelfs een trapgeveltje als we de woning van Inge al zien. We hoeven niet uit te leggen dat deze door de kubistische vormen in het oog springt. Hier gebeurt iets. Het is het lijnenspel van geveldelen in modern, vergrijsd hout en witte stuc- werk dat contrasteert met donker metselwerk. De strakke lijnen van de gesloten voorgevel lopen horizontaal door in een overkapping. Die leidt ons naar de entree aan de zijkant. Dat heeft als effect dat we bij het aanbellen al het gevoel hebben onderdeel te zijn van de woning en de wijk te hebben verlaten. Door de open plattegrond hebben we direct bij binnen- komst de keuze om rechtsaf richting de woonkamer te gaan of linksaf richting de keuken. Inge leidt ons bijna automa- tisch richting de keuken. Dat begrijpen we meteen als we zien dat hier de woning zich helemaal opent richting het water. De toch al ruime keuken lijkt onbegrensd door te lopen in het terras. Dat komt mede door het grote aantal raampartijen die aan twee kanten van vloer tot plafond doorlopen en tevens door de overkapping van het terras die binnen met bui- ten verlengt. We hebben de neiging om de tuin in te lopen of anders te blijven hangen in de keuken, maar Inge leidt ons graag naar de woonkamer en de bovenverdieping. De meer gesloten woonkamer geeft een gevoel van geborgenheid.
Op de bovenverdieping heeft de kubistische vorm ruimte geboden aan drie slaapkamers. De kamers van de kinderen hebben bovendien een ruim dakterras, waardoor het hun eigen domeintje is. In haar werkkamer op de begane grond vertelt Inge hoe ze tot deze woning is gekomen. “Ik kreeg van een vriendin de tip dat deze kavel nog beschikbaar was. Dat was dé kans om vanuit Noordwijk terug te keren naar het dorp waar ik ben opgegroeid.

Ik ben van oorsprong architect en had al eerder een eigen woning laten bouwen, dus ik zag de potentie van deze kavel. Doordat ik weinig tijd had, heb ik BAAS Architecten ingeschakeld.” “Ik wilde een moderne woning die afwijkt van de traditionele stijl van de wijk. Om de overgang met de wijk te maken, wilde ik duidelijke overstekken. Het water is de kracht van deze kavel, dus wilde ik naar die kant zoveel mogelijk glas. Ik wilde op de begane grond rond kunnen lopen, maar wel met een efficiënte indeling om zo min mogelijk ver- keersruimte te hebben. En de keuken, waar het dagelijks leven plaatsvindt, was logischerwijs aan de kant van het water.” “BAAS heeft de situatie goed begrepen en mijn wensen per- fect in het ontwerp vertaald. Ze hebben me goed geholpen bij
de verhoudingen van de gevels en de kleuren van de baksteen en het stucwerk. Om te voorkomen dat het hout verschillend vergrijst, bedacht ik zelf om het meteen helemaal te vergrijzen. De architect wist mij te overtuigen dat de schoorsteen een goede bijdrage zou geven aan de belijning.” “Ik vind de keuken met
het rvs-werkblad op het kookeiland en de grote tafel het meest geslaagd. Door het vele licht en het doorlopen van de wanden en de gevels, heb ik binnen het gevoel buiten te zijn. Ik gebruik alle ruimtes en de zithoeken buiten precies zoals ik had bedacht. Daardoor past het huis me als een handschoen.”

Roy van Hoorn is architect bij BAAS Architecten. “Van deze woning kan ik enthousiast worden omdat alle facetten van de locatie en alle wensen van de opdrachtgever erin zijn verwerkt. We hebben geen concessies hoeven doen. De lint van kavels is hier een filter tussen de enigszins gesloten wijk en het open karakter van het water. Wij staan voor moderne architectuur. Dat zou tegenover de traditionele stijl van de wijk een harde overgang zijn. Met de overstekken in de voorgevel hebben we dit getracht te vervagen. Tegelijk ontstaat zo een geleidelijke overgang van de openbare ruimte naar het privédomein. Het is een privatiserende schil geworden, die binnen wordt opengepeld tot het open en vrije gevoel in de leefkeuken. De mogelijkheid om rond te kunnen lopen, het toepassen van schuifdeuren en de belijning versterkt dat open karakter en het gevoel van vrijheid. Naast het functionele en open karakter van deze woning, komt ook de eigen plek van de kinderen tot zijn recht. Onze missie om de opdrachtgever en ook onszelf positief te verrassen, is hier geslaagd.”